اباصالح التماس دعا هر کجا رفتی یاد ما هم باش

نجف رفتی کربلا رفتی کاظمین رفتی یاد ما هم باش

مدینه رفتی به پابوس قبر پیغمبر مادرت زهرا

به دیدارقبر بی شمع مجتبی رفتی یاد ما هم باش

زیارت نامه که میخوانی در کنار آن تربت خاموش

به دنبال قبر مخفی از کوچه ها رفتی یاد ما هم باش

بغل کردی قبر مادر را جای ما هم او ار زیارت کن

همان لحظه که به احوالش از نوا رفتی یاد ما هم باش

شب جمعه کربلا رفتی یادما هم کن چون زدی بوسه

کنار قبر ابوالفضل با وفا رفتی یاد ما هم باش

بزن بوسه جای ما روی قبر عباس و اکبر و اصغر

سر قبر قاسم و قبر عمه ها رفتی یاد ما هم باش

به جای ما هم زیارت کن عمه ات را در کنج ویرانه

برای بوسیدن آن دردانه ها رفتی یاد ما هم باش

نماز حاجت که میخوانی از برای فرج یاد ما هم باش

شدی محرم در مراسم حج یا صفا رفتی یاد ما هم باش

دعا کردی از برای معراج التماس دعا یاد ما هم باش

به هرجا رفتی برو مهدی هر کجا رفتی یاد ما هم باش

به جای ما هم زیارت کن عمه ات را در کنج ویرانه

به یاد این نوکر درب آستان رفتی یاد ماهم باش

                                                                                                                         التماس دعا...

شد زكف صبر وقرارم                    طاقت دوري ندارم

در رهش چشم انتظارم                  «اي خدا مهدي نيامد»

دل همي سوزد زداغش                  چون شقايق هاي باغش

از كجا گيرم سراغش                    «اي خدا مهدي نيامد»

نيست جز او گفت وگويم                هر طرف در جستجويم

سوزم وهر لحظه گويم                   «اي خدا مهدي نيامد»

اي شب!اي مه!اي ستاره!               شدزغم دل پاره پاره

ورد من باشد هماره                       «اي خدا مهدي نيامد»

در غم عشقش بنالم                         همدم آه وفغانم

هست از آن ورد زبانم                    «اي خدا مهدي نيامد»

جلوه اش هر ديده جويد                    راه عشقش دل بپويد

كعبه هم هر لحظه گويد                   «اي خدا مهدي نيامد»

گل جمالش را ستايد                       سرو سر بر خاك سايد

در چمن بلبل سرايد                       «اي خدا مهدي نيامد»

تا به كي اين بي قراري                   در غمش بي اختياري

تا به كي گويم به زاري                   «اي خدا مهدي نيامد»    

آه آه از درد هجران                        آه از دوريّ جانان

صبرمن آمد به پايان                       «اي خدا مهدي نيامد»

هست وصلش آرزويم                     در صفاومروه جويم

در طواف كعبه گويم                     «اي خدا مهدي نيامد»  

دل چو گل خواهد شكفتن                مژده ي وصلش شنفتن

تا به كي بايست گفتن                    «اي خدا مهدي نيامد»     

 یک شبی مجنون نمازش را شکست
بی وضو در کوچه لیلا نشست

عشق آن شب مست مستش کرده بود
فارغ از جام الستش کرده بود

سجده ای زد بر لب درگاه او
پر زلیلا شد دل پر آه او

گفت یا رب از چه خوارم کرده ای
بر صلیب عشق دارم کرده ای

جام لیلا را به دستم داده ای
وندر این بازی شکستم داده ای

نشتر عشقش به جانم می زنی
دردم از لیلاست آنم می زنی

خسته ام زین عشق، دل خونم مکن
من که مجنونم تو مجنونم مکن

مرد این بازیچه دیگر نیستم
این تو و لیلای تو ... من نیستم

گفت: ای دیوانه لیلایت منم
در رگ پیدا و پنهانت منم

سال ها با جور لیلا ساختی
من کنارت بودم و نشناختی

عشق لیلا در دلت انداختم
صد قمار عشق یک جا باختم

کردمت آوارهء صحرا نشد
گفتم عاقل می شوی اما نشد

سوختم در حسرت یک یا ربت
غیر لیلا برنیامد از لبت

روز و شب او را صدا کردی ولی
دیدم امشب با منی گفتم بلی

مطمئن بودم به من سرمیزنی
در حریم خانه ام در میزنی

حال این لیلا که خوارت کرده بود
درس عشقش بیقرارت کرده بود

ای پدر از تو هر چه می گویم باز هم کم می آورم

خورشیدی شدی و از روشنایی ات جان گرفتم و در ناامیدی ها نازم را

 کشیدی و لبریزم کردی از شوق

اکنون حاصل دستان خسته ات رمز موفقیتم شد

به خودم تبریک می گویم که تو را دارم و دنیا با همه بزرگیش مثل تو را

 ندارد .....

و تو ای مادر، ای شوق زیبایی نفس کشیدن

ای روح مهربان هستی ام

تو رنگ شادی هایم شدی و لحظه ها را با تمام وجود از من دور کردی و

 عمری خستگی ها را به جان خریدی تا اکنون توانستی طعم خوش

 پیروزی را به من بچشانی

خداي من سلام

مهمون ناخوانده مي خواي؟فكر نكنم درست گفته باشم من مهمان ناخوانده نيستم .توهميشه منودعوت مي كنيد اين منم كه دعوتت رااجابت نمي كنم .يادم يه روزكه داشتم قرآن مي خوندم به يك آيه رسيدم كه نوشته بود شمابندگان من هروقت كه به بلاي گرفتارمي شويدسريع ياد من ميكنيد تاشمارا از آن نجات دهم ،اماوقتي ازآن مشكل رهايي ميابيد دوباره فراموش ميكنيدكه خدائي هم داشتيد .

وقتي خوب فكرميكنم ميبينم اين آيه دقيقامصداقيست براي من .يادم ميادتودوسال گذشته كه گرفتارمشكل بزرگي بودم هميشه به تو فكر ميكردم . دلم هرلحظه براي ديدنت تنگ ميشد چه عاشقانه دوست داشتم .باچه شوروحالي سرنمازات حاضرميشدم.چه غريبانه به درخانه ات مي اومدم. چه مظلومانه اشك ازچشمانم مي ريخت . چه بي صدادلم مي شكست،شكستي كه صدايش رافقط تومي شنيدي .اون روزها تنها يارم توبودي .تنهاهمدردم توبودي .تنها مرهم زخمم توبودي . آرامش اين دل پرتب وتابم توبودي . دريك كلام عشق پاكم توبودي ..........

 نمي دونم چم شده ؟نمي دونم چكاركردم ؟نمي دونم چراوبه چه دليلي ديگه اون احساس گذشته را ندارم؟ديگه دلم اونجوري نيست .خدايا آياواقعا من مصداق همون ايه ام؟ آيا منوازدايريه عشاقت بيرون كردي ؟. آيا ديگه منوبه عاشقي نمي پذيري .آيا.....؟

خدايا توخودت خوب ميدوني كه تودلم چي ميگذره .خدايا همه ازمن لبخندرويه لبم راميبينند اما هيچ كس ازدل من خبر نداره . هيچكس نمي دونه برسردلم چه اومده . هيچ كس به جزتونمي دونه چه زجري كشيدم .

خدايا  ...

 لبخت تلخ من ازگريه غم انگيزتراست        كارم گريه كذشته است برآن مي خندم

خدايا براي امشب ديگه بسه نمي خوام ديگه ناشكري كنم هرچند به نظرمن اينا درد دله نه ناشكري .

فقط يه چيز خدايا دلم برات تنگه براي ديدنت ،براي احساس كردنت ،خدايا كجاي قلبمي كه هرچه اين راه را ميام بهت نمي رسم  . خدايا توخودت كمكم كن دستموبگير وبلندم كن

خدايادوست دارم